Van Wisdom naar Dillon

Dillon, 19 of 20 mei 2018

Vandaag was ook zwáár! Pfff…
Een beetje voor tienen uit Wisdom vertrokken. De eerste twintig mijl naar Jackson ging wel. Graadje of zestig, weinig wind en droog. In Jackson zou al m’n eerste pauze zijn, want ik moest eten aanvullen.
Maar in Jackson was helemaal niks …
Dus nu nog veertig mijl niks ….
Ik had nog ’n banaan, een-derde zak chips en ’n stukje kaas. Genoeg water.
Ik haalde de heerlijke kopjes koffie van vanmorgen in gedachten weer naar boven en besloot dat ik het daar de komende twintig mijl op ging doen. Ik had ontbeten.

Het ging hard waaien en had ik wind tegen. Er was niets te beleven. Een keer in het half uur een auto, pick up of een vrachtwagen en om de tien mijl een bord was al fijne afleiding. De omgeving was prachtig, maar door het zware fietsen, kwam ik daar niet aan toe.
Afzien was ‘t. Uren lang.
Op m’n veertigste mijl, ik was al een uur lang stijl aan het klimmen om de Big Hole Pass op 7400 vt hoogte te bereiken, mocht ik eten van mezelf. Ik stapte van de fiets, at m’n banaan op en m’n zak chips leeg. Voordat ik weer op de fiets stapte, keek ik achterom en zag ik heel in de verte een soortgenoot. Ik zei tegen mezelf dat ik wel zou ijlen.

Aan de andere kant van de berg was het weer een stuk aangenamer. Weinig wind en nu en dan zon. Ik zong wat halve liedjes, want wist dan de tekst niet meer; ik vroeg me af hoe het met m’n studenten ging; ik dacht aan m’n ouders en aan andere mensen die ik mis of mij misschien missen; ik ging na wat voor pijntjes ik had: rugpijn, rechter schouder, zware bovenbenen … en beloofde mezelf een goede massage als ik bij mijn zusje zou zijn.
‘Hey, how’ya doing?’ Ik had niet geijld. Een soortgenoot van vlees en bloed met fietstassen.
Ik vertelde hem dat ik het een groot deel van het traject niet echt naar de zin had gehad. We wisselden ervaringen uit. Hij had gisteren en vandaag hetzelfde gedaan en het ook heel zwaar gevonden. Justin is een jonge fietser die ook de TABT doet en nu en dan ‘detourt’.  Hij is ‘een echte’; hij kampeert. Hij had het de afgelopen week koud gehad ’s nachts.
Ik pak vanavond maar weer een motel, dacht ik.
We moesten weer een berg op: de Gibbons Pass van 6800 vt. Daar vielen we uit elkaar, want mijn tempo lag wat hoger. Bovenop de berg op’em gewacht en samen naar beneden.
De laatste tien mijl was het fijn weer, lekker fietsen en gezellig praten.
In town zijn we weer uit elkaar gegaan.
Op weg naar m’n motel, roept een man met rode krullen: ‘Hey, where’re you headin’?’ Ik stap van m’n fiets (lekker!) en vertel dat ik er voor vandaag wel klaar mee ben. Nog een soortgenoot. Jeff heeft de afgelopen dagen vergelijkbare routes gedaan. Hij doet regelmatig stukken off-road en legt per dag kortere afstanden af. Ook hij heeft het de afgelopen dagen zwaar gehad. Ik zeg hem dat ik twee dagen in Dillon blijf, want ik moet bijkomen. Hij gaat morgen weer verder. ‘But you’ll catch up on me. We’ll meet again and I’ll buy you a bi-i-i-ig dinner.’
‘Looking forward!’

Daarnet lekker salade, chicken strips en wijntjes gehad.
'n Leuke quote van de afgelopen dagen:
'Stel niet uit tot morgen wat je evengoed overmorgen kunt doen.' Mark Twain.
Heerlijk, een dag rust. Ik ben er even zó klaar mee!

Liefs v Bo