van Pueblo naar Ordway

'Hoe issie?'
'Rustig ...'

Quote van vandaag. Zeer toepasselijk.
Geen zin vanmorgen. Ik ging er van uit dat het net als een paar dagen geleden gruwelijk heet zou zijn en dat ik de hele dag een hete tegenwind zou hebben. Bovendien kon ik in het hotel vanmorgen geen koffie krijgen.

Ik zat iets na negenen op de fiets. Het was hartstikke lekker buiten. Niet te warm en een lekker windje mee. De eerste tien mijl fietste ik langs Hwy 50. Veel grote trucks. Op gegeven moment splitst de 96 zich af en die is heerlijk rustig. Op zich zou de 50 korter zijn naar Joke en dat heb ik ook even overwogen, maar fietsers die er ervaring mee hebben, geven aan dat dat een 'poor choice' is vanwege het drukke verkeer. Dus ik houd me aan de route van de TABT tot aan Leoti en neem daar de Hwy 25 naar Lakin, is het plan.
Ik had me voorgenomen rustig te fietsen, maar ik ging lekker en heb luid zingend (hier woont niemand en het waait hard)  toch tempo gemaakt.
In Boone kom ik Wes tegen. We beginnen het gesprek met elkaar te vertellen dat het fijn fietsweer is, dat we lekker gaan en dat we wind mee hebben. Wes komt van de andere kant, maar dat kan blijkbaar in 'The Great Plains'. Hij doet delen van verschillende fietsroutes en is vanmorgen uit Haswell vertrokken. Wes heeft er dus om half elf al ruim 65 mijl op zitten! Omdat er iets met zijn versnellingen is, stopt hij voor vandaag in Pueblo. Dan heeft hij tachtig mijl gefietst. Op een normale dag fietst hij ruim boven de honderd. Wow!
Ik zal vandaag nog één tegen komen die álles slaat.

Joke heeft zich al een paar keer verontschuldigd voor het landschap, de wind, de hitte en de koeienluchten waar ik nog doorheen moet om bij haar te komen.
Maar ik fiets heerlijk. Ik ben blij dat ik niet meer hoef te klimmen en te dalen en ik vind het mooi dat ik ver kan kijken. Al ben ik hier, in Oost-Colorado, nooit eerder geweest; het lijkt op het westen van Kansas dat ik ken en dat is me in de loop der jaren prettig onder de huid gaan zitten.
Vanwege de hitte en de ruime tijd die ik nog heb, Joke en gezin zijn niet eerder dan de twintigste terug van vakantie in Nederland, ga ik vanaf nu per dag geen grote afstanden meer afleggen. Vandaag als voorgenomen naar Ordway gefietst - bijna vijftig mijl. Ik ben daar tegen drieën en mijn eerste missie is de supermarkt. Ik heb zin in cola en in tacochips met guacemole. Tegen de gevel van de supermarkt staat nog een bepakte fiets. Terwijl ik afreken, zie ik een jonge meid in fietspak op zakken veevoer tegen het raam zitten. Ze is een ultrafietser. Elf dagen gelden begonnen in Astoria Californië en nu hier. Ze heeft ongeveer dezelfde afstand afgelegd - ik ben zes weken onderweg. Ze fietst 's nachts door en als ze heel moe is, gaat ze een paar uur liggen. Ze was vanmorgen om twaalf uur in Ordway en is gestopt vanwege vermoeidheid en hitte. Ze heeft in 'the City Park' (veel dorpen en steden hebben een parkachtige tuin met picknickbanken, speeltoestellen, toiletten enzovoort - hoe het park er uit ziet en de faciliteiten zijn heel verschillend) een paar uur onder een afdakje geslapen tot daar een groep lawaaikinderen kwam spelen.
Het is een knappe meid met een dikke donkerbruine staart en ze ziet er zó moe uit! We praten een half uurtje en dan wil ze verder. Ik heb met haar te doen en vooral diep, diep respect. 
Zij is overmorgen waar ik over een week hoop te zijn.

Ordway heeft één hotel en daar zit ik. Van buiten niet veel bijzonders, zoals veel gebouwen in Amerika, maar van binnen met zorg ingericht, vol met planten en meubels en goed onderhouden. Het heeft verschillende soorten kamers voor verschillende prijzen en ik heb de goedkoopste genomen. Douche en wc zijn op de gang ('You can use the gents'. It's opposite your room, bigger than the ladies' and there's no one there.'), ik heb geen tv en een heerlijk bed.
Ik zit in de lobby te typen en het is een gezellig komen en gaan van mensen.

Over gebouwen gesproken. Ik ben nu een dag of vier uit de bergen en heb over een afstand van ruim tweehonderd mijl al drie keer een enorm grote 'correctional facility', gevangenis, gezien. Vanaf mijlen zijn ze te herkennen. Het zijn grote rechttoe-rechtaan bouwwerken; hekwerken en prikkeldraad glinsteren in de felle zon. Ze staan in onbewoond gebied en ik stelde me voor een stel inmates in grijze pakken, zoals in 'The Shawshank Redemption' of oranje zoals in 'Con Air' in de bermen te zien aan elkaar geketend de troep in zakken te doen. Ik vroeg me af of ik dan een foto kon maken. Zou ik dat dan aan hen moeten vragen of aan de bewaker?
Ik vraag me ook af of hitte, droogte en vlakte mensen eerder tot foute dingen doen aanzet. Ik kan me er wel wat bij voorstellen.
Of zouden westelijker net zo goed gevangenissen zijn, maar had ik ze niet gezien, omdat er canyons en bergen voor stonden?

Morgen fiets ik naar Haswell, is de bedoeling. Dat wordt wildkamperen of in de City Park, want daar is niks, maar van Wes weet ik dat dat daar kan.

Liefs v Bo