Moran, Togwotee Pass, Dubois, Brian, Landon, Tami en Lander

De camping in Moran en het feestje waarvoor de winkel bij het pompstation discotheek werd (de dj zet om tien uur zijn spullen tussen twee schappen) was gezellig eergisteren.
John is de bartender. Jaar of 35, baardje, mooie lach en composed. Hij loopt met een stok. Tussen het bedienen door praten we over de politiek in Amerika, drinkende jeugd en hij vertelt dat hij tijdens een oefening nadat hij terug was uit Afghanistan een ongeluk heeft gehad waardoor zijn been verbrijzeld raakte. Hij is een 'vet'(eraan) die niet meer hoeft te werken en hier voor de lol achter de bar werkt 'but I get payed'.
De store is gezellig gevuld met jeugd uit de omgeving, stuk of twintig en een handvol ouderen: personeel, campinggasten en een paar locals. Melanie en Mike komen uit Reno en hebben de week na het Memorial Weekend ook vrij genomen. Ze willen de beide parken in.
Melanie heeft humor. Ze legt me uit wat nette woorden voor achterste en decolleté in het Amerikaans zijn. We dansen en praten weer verder.
Op een gegeven moment komt er een aantrekkelijke cowboy, ze bestaan dus, binnen. Melanie knipoogt naar me en begint een praatje met'em.
Ik vertel Mike wat ik van Yst en Teton gezien heb en vraag hem of hij de fietshelm terug wil geven aan Jennifer. Dat wil hij. Na een klein half uur hoor ik Melanie luid zeggen: 'You should talk with this lady ...' en ze wijst naar mij. '... she is into horses too!'. Hoe komt ze daarbij?, denk ik. Daar hebben we het helemaal niet over gehad. Cowboy stelt zich voor als 'J.L.' en leunt met één arm voor me langs op de bar. Als ik vraag waar dat voor staat, zegt hij: 'Not important. It's J.L'.

'I get along with everybody, because I know them. Even if I see them for the first time. I read people ...'
... en hji gaat steeds dichter in m'n aura staan.
'My businesses have always been succesful.'
'I made half a million box this month.'
Het begint me te dagen waarom ik volgens Melanie 'into horses' ben. Ze kijkt om Mike heen naar mij, lacht - zonder geluid en overdreven zodat ik kan liplezen: 'Are you okay? I'm sorry.'
'...Well, you know, I don't give a shit ...'
'I bought my parents a nice house last year.'
'I've never been married. Want to be free ...'
Ik kan geen kant op en erger me kapot. Wat is dat toch met sommige mannen, dat ze alléén máár over zichzelf kunnen praten! Nee, natuurlijk ben jij niet getrouwd, J. L.. - Jan Lul! Een vrouw houdt het geen dag, geen half úúr met je uit! Sodemieter toch op!
Maar ik sta klem.
Melanie maakt om Mike heen gebaren en trekt gekke postzegels. Ik kijk haar niet aan, want dan zou ik in de lach schieten.
Mike redt me. Hij maakt een halve draai en stelt cowboy een vraag. Ik loop direct om cowboy heen naar Melanie. 'This was your best joke of the night, Melanie, me being into horses.' Lachend zegt ze: 'Oh, I'm  so sorry, Bo. I thought he'd be a nice catch for you, but I also could not really engage with him. He's a little bit ...' '...horrible! selfish! een leeghoofd! ...' en ik leg haar uit wat ik dat betekent.
'A bird brain or not the sharpest tool'.
Juist.
'I said to Mike: Bo needs rescue.'
'Thank you sóó much, Melanie.'

Gisterochtend aan de late kant vertrokken, beetje'n katertje van tweeëneenhalve glas wijn. Dat komt door de hoogte, is mijn theorie. Alcohol heeft meer impact, omdat ik de 'altitude' niet gewend bent.
De eerste vijftien mijl, prima. En toen klimmen. Man! Ik moest ruim 3000 vt omhoog naar de Togwotee Pass. Waar blijft Waine?, dacht ik. Hoe hoger ik kwam, hoe mistiger en bewolkter. Mijlen en mijlen ... En het ging regenen. Harder en harder. Ik durfde niet langs de weg te gaan staan, vanwege de beren. Gisteravond had Tim van de camping tegen mij gezegd: 'Do you know how we call pedal bikers in the mountains? Meals on wheels.'
Tegen een uur of drie was ik wederom bij die v....e Continental Divide. Ik had het hoogste punt, de Togwotee Pass al gehad; natter en vermoeiender kon niet meer. Ineens werd ik klemgereden. Een pickup voor me en eentje naast me.
'Are you okay?'
'I'm sure I'll survive, but I'm way past the point of having fun ...'
Uit de andere auto komt een man van mijn leeftijd die direct een dikke jas om mij heen doet. 'We saw you this morning and you were having a speed, but now .... I called my friend, I said: that's the same babe. The babe needs help!'
Ik krijg een lift van Landon en Brian. Ze zijn wezen sneeuwmobiel-skiën in de bergen om ons heen. Mijn fiets wordt vastgezet naast een imposant vervoersmiddel. De pickup van Brian blijft op de turn-out staan.
'Waaah má-án, you must be in complete hypothermia! It's 45 degrees up here. And the rain! Don't you have rain clothes?'
Ik vertel hem waarom ik die niet aan durfde te trekken, het inderdaad heel koud heb en heel blij ben met deze 'ride'.
'We'll get you dry and warm. Don't worry.' Brian biedt mij whiskey, broodjes en een sigaret aan en praat maar door. Landon rijdt rustig in het slechte weer en maakt nu en dan een aanvullende opmerking. Brian is een vriend van Landon's vader en Brian en Landon delen de passie voor 'snowmobiling'.
De eerste heeft adhd, denk ik, en Landon doet me in de loop van de rit aan Pieter Hallema denken, een jongen uit het dorp waar zusjes en ik zijn geboren en getogen, waar de goeiigheid aan alle kanten vanaf straalt.
In het dal ligt Dubois. Ook daar giet het.
Landon is hier geboren en getogen en Brian heeft hier jaren gewoond. We gaan naar een bistro en eten. Onder het eten belt Brian met mensen. Ik kan bij Harley slapen vannacht. Daarvóór moet ik mee de kroeg in. Het is er gezellig en ik begin op te warmen.
Als ik om acht uur naar de plaats loop, waar Harley werkt, is Harley weg. Ik realiseer me dat ik geen enkel telefoonnummer of adres heb. Ik heb de jas van Brian nog aan en mijn fiets was van de pickup van Landon in de pickup van Harley geladen. Ik loop terug naar de saloon, al weet ik dat Brian en vriend Hector al weg zijn naar het volgende feestje. Ik vraag Chrissy, die achter de bar staat, of zij weet waar Harley woont. Weet ze niet, ze verwijst me naar Tami. Tami is Harley's buurvrouw. Tami vertelt dat Harley plotseling naar het ziekenhuis is gegaan, omdat haar dochter van vijftien een maand te vroeg aan het bevallen is.
'But you can stay at my house. It's not fancy, too much stuff, but you can sleep in my son's bed. He can sleep on the couch or in the camper or get a girl ... Come on. Let's go.'
Onderweg belt Tami Harley. Mijn fiets staat in Harley's garage.
Ik heb een heerlijk bed, warme douche in een vol (Tami blijft zich excuseren) huis.

Vanmorgen om tien uur weggefietst uit Dubois. Een paar klimmetjes, maar heel goed te doen. Ik fietste tussen canyons en heuvels. Ik heb liever canyons dan bergen. Bergen associeer ik met beren en canyons met Indianen. Voor beren ben ik bang.
En mooi weer! Heerlijk.
De campings die in mijn lijst staan 'doen het niet'. Van de tweede, 'Old West' vijf mijl voorbij Fort Washakie, is het kantoor wel open. Het staat vol met troep staat en het stinkt er enorm. Ik roep, maar geen reactie. Er komen weer hele donkere wolken aan en ik wil niet voor de derde keer m'n hele leven nat hebben. Door richting Lander. Nog een mijl of tien. Het begint te regenen en hard te waaien vlak voor Lander. Ik fiets het terrein van een casino op en vraag naar de rates voor een eenpersoonskamer. 'That's a hundred-and-....'.
'I'm sorry ma'am, that's too expensive. Would you perhaps know if there's a camp ground ...?'
'Well, I think I can arrange something for you ...'
We onderhandelen even en komen uit op 63 totaal.
Heerlijk, luxe met enorme badkamer in het hotel bij het casino. Ik heb net wat gegeten in het restaurant en wat rondgelopen. Het casino is een grote hal met meer dan honderd gokkasten en er wordt roulette gespeeld. De mensen die achter de kasten zitten, vind ik op een enkele uitzondering na er niet heel gezond en gelukkig uit zien. In de hal mag gerookt worden en dat wordt veel gedaan. Je kan er gratis koffie, thee en frisdrank krijgen.
Er wordt hier geen alcohol geschonken
Ik heb gevraagd of ik foto's mocht maken. Hadden ze liever niet. 

Ik ga slapen. Hoop morgen Jeffrey City te bereiken. Dat is niet heel ver, maar er zitten weer een paar klimmetjes in.