Qoutes, spullen, mensen, beren en Wenatchee

Om 10.50 uur zat ik op de fiets. Ik hoefde niet ver: Wenatchee was het doel en daar ben ik nu.
Rustig aan gedaan. Ik had de tijd en het is warm - 76 graden.

Ik heb gisteren alle reacties (nog eens) rustig gelezen. Wat is dat ge-wél-dig. Dank, dank, dank!
Van schoonfamilie uit Duitsland: 'Wat een klere-eind!'
Vraag van nicht Bo over merk berenspray. Bo, ik heb Fox five point Three. Deze spuitbus schiet een heel eind. Je kan verschillende spuitafstanden krijgen.
Een goede tip van Edmond om me te registreren bij warmshowers.com; soort van 'Vrienden op de fiets'. Ik ben lid van die laatste en heb dat in Nederland een paar keer geprobeerd. Zonder succes, omdat de kleinkinderen kwamen logeren.
In de States wonen de kleinkinderen meestal honderden mijlenver weg. Gelukkig.
Ik krijg ook reacties van mensen die ik niet ken en laten weten dat ze meeleven. Is toch geweldig?!

Wat betreft die beren op de weg; dat valt mee, hoor Bo. Ik heb nog geen één gezien. De Amerikanen vanuit hun auto (Aa'ers) hebben duidelijk andere ideeën over veiligheid dan Amerikanen die veel buiten zijn (Ab'ers). Die eerste groep benadrukt dat je risico's loopt en dat je dit-en-dit moet doen en/of bij je moet hebben. Andy, buitensporter waar ik gisteren een lift van kreeg, zegt dat hier nauwelijks beren zijn en dat ze zeker niet in bewoonde gebieden en in de buurt van wegen komen.
Aa'ers zeggen hoe gevaarlijk het is op de Hwy's, terwijl Ab'ers je vertellen dat ze daar ook fietsen en hoe je dat goed kan doen.
Ik heb wel 'wildlife' gezien, hoor! Zwarte en grijze eekhoorns in parken, enorme mieren, halve beesten op de snelweg (dus weet ik niet wat voor soort), hele grote vogels in de bergen gisteren (eentje bleef een tijdje boven me cirkelen, terwijl ik uitgeput Stevens Pass probeerde te bereiken), en slangen. Drie keer. De eerste heel plat. En twee kronkelend op de shoulder (vluchtstrook langs de snelweg, waar je mag fietsen). Het was het soort slangen dat mijn neefje Austin vroeger rustig van de grond oppakte, met of zonder stok. Garden snakes, heten ze, geloof ik.

Toen ik eergisteren een meneer vroeg hoe ik op Hwy 2 kon komen, vroeg hij waar ik vandaan kwam (doet iedereen). Toen ik dat vertelde, vroeg hij: 'You also have problems with Islamic people, don't you?'. 'Well, we don't consider that and them to be problems. It requires education on and from both sides.'
Ik vond dat ik het mooi gezegd had.
Later dacht ik: Ik had door moeten vragen, in plaats van de dominee uit te hangen. Ik ging er van uit dat ik wist wat hij met 'problems' bedoelde, maar dat weet ik natuurlijk helemaal niet.
Al die jaren dat ik in Amerika kom, heb ik vaker gemerkt dat blanke Amerikanen reserves hebben t.o.v. Mexicanen, Indianen, homo's of mensen van wat voor andere achtergrond of geaardheid ook. Ik ben daarin ook bevooroordeeld naar hen toe. Ik denk al snel: Jij zal wel een republikein zijn en dus tegen kleur, vóór wapens en pro Trump.
Ik dacht op de fiets na over mijn foute reactie waar ik eerst zo tevreden over was. Ik had een kans laten liggen iemand's wereld een beetje beter te leren kennen.
Ben dus geen haar beter.

Zus Tineke, zwager Willen en dochter Yun gaven me quotes en korte tekstjes mee. Op het envelopje instructies (samenvatting): Pak elke dag één, lach, verbaas je en denk aan ons; gooi het briefje weg en je tas wordt lichter. (De rest van de instructies gaan over wat te doen in geval van nood en geldgebrek.)
Ik heb pas kortgeleden quotes leren waarderen. Mijn studenten komen er vaak mee en het is altijd opening voor een goed gesprek en elkaar te leren kennen (of jezelf wat beter ...).
In het pakketje zitten zo'n 55 spreuken - voor elke dag één. Ik sla nu en dan over, maar heb al een paar mooie:
'Wake your dreams' in het handschrift van mijn nichtje Yun, die net twaalf is geworden. Alleen al omdattie van haar is, vind ikkum geweldig. Weke tante, ben ik inderdaad.
'Het is beter één mijl te reizen dan duizend boeken te lezen'. Die is mooi, héh?! Via zwager Willem (denk ik - afgaande op het handschrift) van Confucius. Beide wijze mannen. Ik hoef dus niet elke dag hele grote afstanden af te leggen.
Nog één:
'Wie een pessimist is voor zijn 48e jaar weet te veel; wie een optimist is na zijn 48e weet te weinig.' Mark Twain.

'You're loaded!', wordt regelmatig tegen me gezegd. Ik neem het als bemoediging. Is waar. Ik heb veel spullen bij me. Inpakken gaat elke ochtend in een vaste volgorde, evenals hoe alles op de fiets vastgezet moet worden. Eén sandaal met grote hak hangt altijd buiten, want die kan er gewoon niet meer bij in de fietstas. Als ik over een paar weken de bergen uit ben, weet ik zeker dat het niet koud meer gaat worden en zou ik spullen naar Nederland kunnen sturen. Kan het sandaaltje naar binnen.
Ik ben geweldig gesponsord voor deze tocht.
De tent is van Nicolette - beste vriendin uit Friesland. Eigenlijk van haar werk. Zij heeft tenten bij zich als ze looptochten met jongeren onderneemt en zij konden tijdelijk wel eentje missen.
De fietstassen zijn van Ronald en Miriam - dierbare vrienden in Den Haag. Ik heb ze ooit te leen gekregen en vraag me af, lieve Ronald en Miriam, of jullie dat nog wel weten. Ik heb ze al zo vaak gebruikt! Hoop niet dat jullie er ooit om gezocht hebben. Toen jij, Miriam, laatst bij me was, zei je: 'Gaan die tassen mee?' Ik bevestigde en zei er niet bij dat ze van jullie waren... Was een tactisch besluit.
Het slaapmatje is van Wouter. Dierbare vriend uit Zoetermeer, die ik nog niet heel lang ken, maar al veel aan gehad heb. En dan bedoel ik niet dat matje.
Dat matje zit lekker, merkte ik gisteren toen ik eindelijk boven op de berg was. Meer bevindingen als ik erop heb geslapen.
Mijn winterfietskleding heb ik van Edith. Edith is de partner van Paul. Paul is beste vriend sinds ik 24 jaar geleden in Den Haag kwam wonen. Edith werkte bij de Rabobank en fietste. Inderdaad, beide verleden tijd, dus voordeel voor mij. Gisterochtend was het koud en toen heb ik het knaloranje met blauwe pak aangetrokken. In Nederland wordt er weleens op aangeslagen en dan is het meestal iets over doping. Hier nog geen reacties.
Bijna al mijn andere fietskleren zijn van Martineke. Dierbare vriendin die om de hoek woont. Mooie spullen. Martineke heeft bijna alleen maar mooie spullen. Ze heeft er een neus voor en ze wil kwaliteit. De omloop is goed! (Iemand die minder hebberig is dan ik, zou zeggen:'Martineke is vrijgevig'.)
Ik heb regelmatig een 'nieuwe' jurk. Soms sorteer ik er op voor. 'Mart, ik heb dan-en-dan een studiedag van de hele organisatie en dan zie ik die leuke collega weer. Mag ik een jurk van jou lenen?' Eindigt nogal eens in 'hebben'.
Ook hier verleden tijd wat betreft Martineke en fietsen. Martineke heeft zeer verdienstelijk in de Franse bergen gefietst, maar is ermee gestopt.
Mijn antiverkrachtersfluitje en camel-bag (plastic rugtas voor water) zijn van Marco, Nicola en hun kinderen. Mic&Nic zijn vrienden van het eerste uur sinds ik in Den Haag woon. Toen nog met z'n tweeén - nu met z'n zessen.
Het tasje op het voorstuur heb ik lang geleden van Gert gekregen. Bij Gert en Jacqueline en hun drie dochters kwam ik jarenlang vaak en graag over de vloer toen ik pas in Bezuidenhout, Den Haag woonde.
De schoenen die ik aan heb op de fiets, zijn hele oude hardloopschoenen van één van m'n zussen. Ik denk van Tineke. Ik heb ze jaren voor binnensporten gebruikt, gebruik ze nu op de tourfiets en ik kijk uit naar het ritueel ze weg toen. Dat gaat na dit project gebeuren. Ze zitten lekker, maar er zitten zo langzamerhand overal gaten in. Wat het fijne fietsschoenen maakt, is het profiel. Zit lekker stevig op de trapper.
Van mijn vader heb ik allerlei repareerspullen én -adviezen gekregen. Ik denk dat ik de beide bandenplaksetjes die ik al jaren in Den Haag heb en nu bij me, ook van heit heb gekregen.
De grote waterflessen met Friese teksten komen via neefje Austin, bijna twaalf, van Expert - electronicawinkel. Toen hij jaren geleden in Nederland was, is hij voor een aankoop met pake en beppe meegeweest naar de winkel. Hoe hij het voorelkaar heeft gekregen, weet ik niet, maar hij kwam thuis met drie(!) grote waterflessen voor op de fiets. Zus Joke zal wel tegen hem gezegd hebben dat er één in de koffer mee naar huis (Lakin, Ks - mijn eindbestemming) mocht.
De kleine laptop is van mijn werk. Ik had me voor kunnen stellen dat ze me hadden gevraagd die tijdelijk in te leveren, maar is niet gebeurd en ik heb het bewust niet genoemd.
De fiets en de snelbinders heb ik zelf aangeschaft.

Van de fiets gestapt in East Wenatchee. Grote stad, veel verkeer en door de stad fietsen was behoorlijk spannender dan de snelweg. Ik wil vanaf hier op de Hwy 28, want ik ben Hwy 2 zat na twee dagen. Ik denk (hoop) dat 28 iets rustiger is.
Ik kwam er middenin de stad achter dat ik waarschijnlijk de exit naar de 28 gemist had. Er staan miles van tevoren grote groene borden (die had ik gezien), bovendien gaan exits vaak omhoog én ze zijn tientallen meters breed, dus fiets je minutenlang óp een exit ... en ik mis'em. Avontuur om aan de andere kant van de drukke weg te komen met een bepakte fiets. In grote steden in Nederland heb je altijd opties als je een afslag mist, zonder terug te hoeven. Terugfietsen is frustrerend. Maar hier heb je die optie niet, tenzij je tientallen mijlen om wil fietsen.
Dus ik terug. Voor de zekerheid nog even gevraagd. Aardige Amerikaan (ik denk Ab'er) bevestigde dat ik nu goed ging. Hij had me op Hwy 2 ook zien fietsen.
De 28 gaat ook langs de Colombia-river.
Ik was hier een uur of twee en voelde me nog prima. Ik heb wat om me heen gevraagd naar campings en/of motels langs de 28 tussen hier en Quincy. Quincy is dertig mile verder en daar had ik geen zin meer in. Een plantsoenmedewerker zei dat er onweer voorspeld werd en dat er geen slaapplaatsen waren tot daar.
Ik zit nu in een fijn motel, heb wat van de prijs afgepraat en wacht tot het onweer losbarst. Gaat meevallen, denk ik. Het is benauwd, maar de dreigende blauw-grijze wolken blijven boven de bergen hangen, dus ze zullen daar wel leeglopen.

Zus Joke vroeg zich af waar ik op fietste en leefde. Inderdaad op salade en bananen, maar op nog veel meer! Ik koop bij een supermarkt bruin brood. Dat is niet te vergelijken met bruin brood in Nederland. In Amerikaans bruin brood zitten niet veel vezels; er zit suiker in en vershoud-hulpstoffen. Joke, jij hebt het thuis ook en volgens jou blijft het weken goed. Pindakaas is hier ook gezoet. Het vult goed, peanut butter sandwiches, maar ze komen me m'n neus uit. Als de pot leeg is en het brood op, wil ik wat anders. Ik kan er nog een dag of twee mee en inderdaad: het brood is nog harstikke vers.
Ik heb in Ferndale een hele grote zak noten gekocht. Kan ik ook nog wel een dag of twee mee.
Als er bij motels ontbijt is, eet ik daar yoghurt en volkoren cornflakes. Als er vers fruit is, neem ik daar wat van mee.
Ik heb vanmiddag chicken strips gekocht. Dat zijn stukken wit kippenvlees met een paneerlaagje eromheen dat in de frituur gaat. Die en Cherry cola light zijn mijn Amerikaanse guilty pleasures. Ik vroeg om 'two'. Ik dacht dan twee strips te krijgen, maar ik kreeg twee bakjes. Heb dus nu ook avondeten. 
Nog geen eetproblemen gehad, in de zin van: honger hebben en geen eten kunnen krijgen. Ik heb bij me en koop onderweg. Eetlust is niet heel erg groot. Minder dan ik verwachtte en dat vind ik prettig, want eetpauzes houden op. 's Nachts heb ik wel vaak honger en dan eet ik pbs'es.

Morgen en overmorgen Hwy 28. Ephrata is vijftig mijl. Is te doen, als ik geen pech krijg. De dag daarop naar Coffee Pot Lake - 60 mijl. Daar is een camping.
Daarna meer over het matje.

Liefs v Bo